ZOdIEZiJN: “Als sociaal ondernemer stop je hart en ziel in je bedrijf”

Nieuwsoverzicht

Stel je komt op je werk en er wordt tegen je gezegd: ‘Tot 11.00 uur hebben we werk voor je, maar daarna niet meer. Dus dan verzinnen we iets anders voor je.’ Zo worden bijvoorbeeld kaarsen die gemaakt worden, weer omgesmolten omdat er geen afzetmarkt voor is. Zonde, vindt directeur Margriet Knook. Haar Stichting ZOdIEZiJN koppelt daarom design en commercie aan dagbesteding en laat zien hoe belangrijk het is dat mensen met een beperking kunnen werken en serieus genomen worden.


Het ontstaan van ZOdIEZiJN

Van huis uit leert Margriet dat mensen met een verstandelijke beperking dezelfde behoeftes hebben als andere volwassenen en ook zo benaderd willen worden, maar dat ze een andere beleving hebben. Als ze zelf volwassen is komt ze voor haar werk veel in dagbestedingscentra en valt het haar op dat het veel bij knutselen blijft. “Er werden bijvoorbeeld kaarsen gemaakt en in de ruimte ernaast weer omgesmolten, omdat er geen afzetmarkt voor was,” legt Margriet uit. Zonde, vindt ze. En dus besluit ze haar creatieve achtergrond als decorateur en haar werkervaring met dagbesteding te combineren. Stichting ZOdIEZiJN is geboren.

Van onschatbare waarde

Met het label ‘Mooi door mij’ laat ZOdIEZiJN zien dat ook mensen met een (verstandelijke) beperking van waarde zijn voor de maatschappij en een bijdrage kunnen leveren aan een mooi product. ZOdIEZiJN coördineert de samenwerking tussen ontwerpers, zorginstellingen en het bedrijfsleven. “Wij bedenken en ontwerpen de producten, zoals kaarsen en bordjes, en leveren stappenplannen en duurzame materialen aan. Bij de dagbestedingscentra maken ze de producten voor ons.” Op de boerderij van Margriet wordt een laatste check gedaan op de afwerking en vanuit daar worden de producten verzonden naar winkels of verkocht via de webshop. “Onze makers kunnen met hulp vanuit het bedrijfsleven originele en inspirerende producten maken die in de Bijenkorf verkocht worden. Daar ben ik enorm trots op.”

Het verhaal van de makers

Alle zorgorganisaties waar mensen als dagbesteding producten maken, kunnen zich bij de stichting aansluiten. Als ZOdIEZiJN in 2011 start moet Margriet veel tijd steken in het overtuigen van de instellingen. “In de zorg zien ze commercialiteit vaak als iets bedreigends. Ik heb ze moeten overtuigen dat we goede bedoelingen hebben, vanuit de makers denken en hun verhaal willen laten zien.” Inmiddels zijn ze overtuigd van ZOdIEZiJN en werkt de stichting samen met 85 verschillende dagbestedingscentra in heel Nederland.

‘Zoek mensen om je heen die in je geloven’

“Als sociaal ondernemer stop je hart en ziel in je bedrijf,” legt Margriet uit. “Maar je hebt organisaties als het VriendenLoterij Fonds nodig die geloven in je verhaal en je bedrijf snappen, om te kunnen groeien. In je eentje kan dat niet.” Creëer een netwerk om je heen van mensen die in je geloven, is dan ook een tip die ze aan andere startende ondernemers wil geven. “Naast de financiële steun is het ook het meedenken, het geloof in de ideeën en het netwerk van Stichting DOEN van enorme meerwaarde voor ZOdIEZiJN.”

Het werk gaat door

Momenteel is ZOdIEZiJN druk bezig met samenwerkingen met bedrijven. “Er wordt vaak gedacht dat wij geen grote aantallen aankunnen en dat het produceren langzaam gaat, maar dat klopt niet. We willen daarom het tegendeel bewijzen.” Ook is Margriet druk met een nieuw project. Het verhaal van de makers staat hierbij ook centraal. “Met programma’s als Down voor Dummies wordt er een te rooskleurig beeld gegeven van mensen met het Syndroom van Down. Er is een hele grote groep die behoefte heeft aan een beschermde, veilige omgeving die een dagbestedingscentrum geeft, zonder dat er veel extra prikkels van buitenaf komen. Voor hen is het belangrijk dat ook hun verhaal verteld wordt.”

HALIT (32 jaar, slechtziend)

Halit werkt met heel veel plezier voor Mooidoormij. Hij vindt het heel fijn om er te zijn. “De begeleidsters zijn lief en luisteren goed naar je,” aldus Halit. “Ze nemen de tijd om je iets te leren. En als het niet lukt, dan verzinnen ze iets zodat het wel lukt. Bijvoorbeeld bij het prikken van de gebaksschoteltjes. Ik voelde het niet goed aan als ik klaar was met het rondje uitprikken. Daarom worden er nu vier (vlaggetjes)prikkertjes langs de rand gezet. Die tel ik en dan weet ik dat ik er ben.”