Deirdre Carasso is directeur van het Stedelijk Museum Schiedam, dat onder haar hoede een stadsmuseum werd voor, door en van mensen. Een museum dat zich niets aantrekt van wat wel en niet hoort in een museum. Het BankGiro Loterij Fonds steunt het project ‘Mijn Schiedam’ dat ruimte geeft aan verhalen en creativiteit van Schiedammers en hen bij elkaar brengt. Deirdre vertelt ons over de filosofie van het museum en hun werk in deze bijzondere tijd.
In 1899 wordt het Stedelijk Museum Schiedam opgericht en in de jaren ’50 gaat het museum zich richten op ‘thans leevende kunstenaars’. Dat is tot en met vandaag een van de pijlers: kunst van nu. Sinds 2016 is dat verbreed. Ze kijken niet alleen naar thans levende kunstenaars, ook naar thans levende mensen. “We zijn een museum voor, door en van mensen. Dat zie je in de programmering. We maken tentoonstellingen over onderwerpen die mensen bezighouden. Denk aan suiker, familie en modest fashion; onderwerpen die je niet vaak in een museum ziet. En we ontwikkelen onze programma’s vaak samen met mensen uit de stad. We zijn een museum dat zich elke dag door zijn omgeving laat inspireren, zich niet zo conformeert aan wat wel en niet hoort in een museum en alles met een glimlach doet”, vertelt Deirdre.
Voor, door en van mensen
Deirdre solliciteerde voor de functie van museumdirecteur omdat ze gelooft dat een stad als Schiedam een museum nodig heeft om mensen bij elkaar te kunnen brengen via kunst en verhalen. “En er was nog veel te doen in het museum. Ik ben een bouwer. De opdracht was: zorg ervoor dat het museum weer relevant wordt voor de stad. En dat er meer bezoekers komen.” En dat is gelukt: Het aantal bezoekers is de afgelopen jaren verdubbeld en Schiedammers zijn weer trots op het museum.
“Het museum is nu een plek met voor iedereen iets. De mensen die het museum vóór mijn komst bezochten, de doorgewinterde kunstliefhebbers, komen er nog steeds. Maar nu samen met een nieuw publiek. In de kerstvakantie bijvoorbeeld kwamen die kunstliefhebbers voor een verzameling twintigste-eeuwse collages of de beelden van Jan Eric Visser, maar er waren ook families voor een knotsgekke modelspoorbaan, Schiedammers voor de tekeningen van Rien Poortvliet en een jong en divers publiek voor Modest Fashion, een internationale tentoonstelling met bedekkende mode en kunst. Op het plein konden mensen een kerstbal met boodschap voor een dierbare hangen in een grote herinnerboom. Iedereen liep met een big smile rond, ik ook.”
Natuurlijk bereikt het museum niet iedereen. Maar zoals Deirdre zegt: “We doen ons stinkende best. Het belangrijkste is dat mensen zich gezien en veilig voelen in het museum en dat ze zich er in herkennen. Alleen dan stellen ze zich open voor nieuwe ideeën.”